خودنمایی های بی ارزش

در مراسمی شخصی از این و آن ایراد می گرفت به یکی می گفت با شوهر خدا بیامرزت (که ده سال پیش مرده بود) بدرفتاری می کردی؟

به دیگری می گفت اگه یه بچه دیگه بیاری دیگه آنقدر چاق می شی که به اصطلاح از در نمی تونی وارد بشی؟

به آن یکی می گفت لب و دهنت ...

می خندید خنده ای که زیبایش نکرده بود. او نمیدانست آدمی که خودش را دوست داشته باشد و خودش را باور و به خودش ارزش قایل باشد با خراب کردن دیگران، مجلس گرمی نمی کند چون رفتارش حال دیگران را بهم می زند و باعث می شود دیگران هم بهش بی احترامی کنند. شاید چند نفر مثل خودش از این رفتار ناسنجیده اش خوشش بیاد و فکر کنند قدرت بیان دارد بارک الله و ... اما در اصل به عامیانه ترین زبان در نهایت خودش را از چشم باقی می اندازد. (البته در نقطه مقابلش تعریف بی جا و چاپلوسی و تملق هم دست کمی از این کار ندارد).

دوست عزیز اگر توان دیدن نکات مثبت ظاهری و اخلاقی و زندگی دیگران را نداری و توان بیانش را. حداقل خودت را با تحقیر و کوچک کردن دیگران بی ارزش نکن. همه هم ندانند و دلخور شوند افرادی هستند که می دانند دلیل آن گونه رفتارهایت چه میتواند باشد؟ خودکم بینی و بی ارزش قلمداد کردن خود و دوست نداشتن خود.

با تحقیر و تسمخر دیگری نمی توانی برزگ شوی. به جای کوچک کردن دیگران خودت را، اندیشه هایت را، رفتارهایت را برزگتر کن.